წაიშლება თუ არა ზღვარი პოეზიასა და პოლიტიკას შორის?!
არსებობის 22 წლის განმავლობაში შემოქმედებითი ჯგუფის, "ზღვარის" წევრებმა მსმენელსა და მკითხველს რვა მუსიკალური ალბომი და ექვსი ლექსების კრებული უსახსოვრეს. ახლახან ჯგუფის წევრებმა მუსიკისა და პოეზიის მოყვარულები ახალი სკანდალური გადაწყვეტილებით გააოცეს - პოლიტიკური მოძრაობა "დემოკრატიული სივრცე" შექმნეს და საკუთარი კვალის დატოვებას ხელოვნების პარალელურად, ქართულ პოლიტიკაშიც აპირებენ. გარდა ამისა, ჯგუფმა ლიტერატურული სალონი გახსნა, სადაც ხელოვანები და ხელოვნებით დაინტერესებული ადამიანები არაერთი საინტერესო ღონისძიების მონაწილენი გახდებიან.
ჯგუფში მიმდინარე სიახლეების შესახებ "ზღვარის" ორ წევრს - ტექსტებისა და მუსიკის ავტორ სერგი ლომაძესა და გიტარისტს, ტექსტებისა და მუსიკის ავტორ კახა ბაციკაძეს ვესაუბრეთ.
- სერგი, პოლიტიკა და ხელოვნება, ერთი შეხედვით, ურთიერთთავსებადი არ არის. როგორ და რა მიზნით აპირებთ, ისინი ერთმანეთს დაუკავშიროთ?
- ჯგუფის წევრებს ყოველთვის მიგვაჩნდა, რომ დემოკრატია პოლიტიკის მთავარი ხაზია. ვფიქრობ, ეს საქმე ყველაზე დემოკრატმა ადამიანებმა - ხელოვანებმა უნდა იტვირთონ. დეკემბერში შევქმენით პოლიტიკური მოძრაობა "დემოკრატიული სივრცე". ნათქვამია, დემოკრატიას ბევრი მინუსი აქვს, მაგრამ ამაზე კარგი ჯერ არაფერი შექმნილაო. მას ყოველთვის სჭირდება გამყარება და ეს მხოლოდ საქართველოში არ ხდება. "ზღვარის" წევრები, უპირველესად, ხელოვანები ვართ, თუმცა ჩვენი საქმიანობა ერთი სივრცით არასოდეს შემოიფარგლებოდა. მოგეხსენებათ, დიდი ხანია ქვეყანაში არასტაბილური მდგომარეობაა. ვფიქრობ, დროა, პროცესში ჩავერთოთ.
კახა:
- სამუშაო სფერო ორად გაიყოფა: ხელოვნება და პოლიტიკა. ეს იქნება პოლიტიკური გაერთიანება პოეტთა ფილოსოფიური ნიუანსებით. პოლიტიკას აკლია და დამიჯერეთ, ძალიან სჭირდება პოეტურობა. ბუნებრივია, ეს იმას არ ნიშნავს, რომ პოლიტიკოსებმა ლექსების წერა უნდა დაიწყონ. პოეტურობა მხოლოდ ლექსის წერას არ ნიშნავს.
- პოლიტიკაში ხშირად მეტისმეტად დაუნდობელი წესები მოქმედებს. როგორ ფიქრობთ, პოეტის ფაქიზი დამოკიდებულებები შეთავსებადი იქნება პოლიტიკის მკაცრ კანონებთან?
- გვინდა თუ არა, ჩვენი მოძრაობა ოპოზიციური ხაზი გამოდის, თუმცა, ჩვენ არა ვართ რადიკალები, არც ვინმეს გინებას ან ვინმეზე თავდასხმას ვაპირებთ. უფრო ქვეყნის განვითარებასა და ხალხის დახმარებაზე ვართ ორიენტირებული. სამწუხაროდ, 1992 წლიდან წრეზე ვტრიალებთ. ეს მოჯადოებული წრე უნდა გაირღვეს.
სერგი:
- ახალგაზრდობაში ჩვენც რადიკალები ვიყავით, მაგრამ ფაქტია, გადატრიალებებმა და რევოლუციებმა სიკეთე არ მოიტანა. ჩვენ არა გვაქვს პრეტენზია სრულყოფილ პოლიტიკოსობაზე. უბრალოდ, იძულებული ვართ, ამ საქმეს შევეჭიდოთ. ქვეყანაში არ არსებობენ პროფესიონალი პოლიტიკოსები, მათ შეიძლება ვუწოდოთ ძლიერი მოთამაშეები.
- და თქვენ მზად ხართ, ამ ძლიერ მოთამაშეებს წინააღმდეგობა გაუწიოთ?
- არ ვაპირებთ მათთან ბრძოლას. ისინი რომ ნამდვილი პოლიტიკოსები იყვნენ, ამ დღეში არ ვიქნებოდით. ნამდვილ პოლიტიკოსს უყვარს თავისი სამშობლო. პოლიტიკოსის მიზანი არა კონკრეტულად მისი, არამედ ქვეყნის გამარჯვებაა, მოთამაშის მიზანი კი პირად კეთილდღეობას არ სცდება.
- რა კონკრეტული ნაბიჯების გადადგმას აპირებთ თქვენ მდგომარეობის შესაცვლელად?
- დღეს ადამიანები ყველას ეჭვის თვალით უყურებენ. ვერაფრით დავაჯერებ მათ, რომ მენდონ, რადგან ჩემამდე ყველა ამისკენ მოუწოდებდა. ქვეყნის გადარჩენა ნიშნავს როგორც საკუთარი თავის, ისე სხვების გადარჩენას. ჩვენ ნებისმიერ ადამიანს დავეხმარებით. მთავარი მიზანი ქვეყნის განვითარებაში წვლილის შეტანაა.
კახა:
- სამუშაო ფართობის რემონტი მალე დასრულდება და დავიწყებთ მოლაპარაკებებს. ჩვენთან საქმიან ურთიერთობას ნებისმიერი ადამიანი შეძლებს. ვფიქრობ, დღევანდელი პოლიტიკოსების ყველაზე დიდი შეცდომა სწორედ ისაა, რომ ისინი არ ესაუბრებიან ადამიანს, ვისაც მათთან შეხვედრა სურს.
- ჯგუფის წევრების გარდა, კიდევ ვინმე არის თქვენ გვერდით ამ წამოწყებაში?
- ძალიან ბევრი ადამიანი, როგორც ცნობილი, ისე ნაკლებად ცნობილი.
- რაც შეეხება ლიტერატურულ სალონს?
- ლიტერატურული ანუ სახელოვნებო სალონი გააერთიანებს იმ ადამიანებს, ვისაც ნებისმიერი სახის შეხება აქვს ხელოვნებასთან. სალონი მე, კახამ და გიორგი ზუხბაიამ დავაარსეთ.
- პანდემიამ თქვენი ყოველდღიური რეჟიმი და შემოქმედების მოტივები ხომ არ შეცვალა?
სერგი:
- ხელოვნებაში ისედაც იმდენად მუქი ფერი იყო, ამაზე მუქი უკვე წარმოუდგენელია. არ შეიძლება ასე უსასრულოდ გაგრძელდეს. ცუდი ის არის, რომ ამას მივეჩვიეთ და დაგვავიწყდა, რას ნიშნავს ნორმალური ცხოვრება.
კახა:
- შემოქმედების პროცესში ნამდვილად არაფერი შეცვლილა, თუმცა, პირადად მე, მეტი დრო მომეცა თვითგანვითარებისთვის. წავიკითხე ბევრი ახალი და გავიხსენე ძველი წიგნები.
შორენა ლაბაძე