ბოლო წლების სტატისტიკური მონაცემების მიხედვით, საქართველოში ორსულობის შეწყვეტის შემთხვევა არასრულწლოვნებში საგრძნობლად გახშირდა. ამის მიზეზი ალბათ სოციალური გარემოა - ის, რომ სექსუალური ცხოვრების შესახებ სწორი და ობიექტური ინფორმაციის ნაკლებობაა. საქართველოში სქესობრივი განათლებისა და რეპროდუქციული ჯანმრთელობის საკითხები სკოლაში არ ისწავლება. გაეროს ბავშვთა ფონდის მიერ ჩატარებულ კვლევაში, რომელიც 2018 წელს გამოქვეყნდა, მოზარდთა სქესობრივ განვითარებაზე ნათქვამია, რომ სექსუალობის კვლევისას მოზარდები ბევრ შეკითხვასა და პრობლემას აწყდებიან.
არასრულწლოვნებში აბორტის შესაძლო რისკებსა და გართულებებზე, როგორც სამედიცინო, ასევე ფსიქოლოგიური თვალსაზრისით, გვესაუბრებიან კლინიკა "კონსილიუმ მედულას" ამბულატორიული გინეკოლოგიის კაბინეტის ხელმძღვანელი კარინა ბუცხრიკიძე და ფსიქოლოგი, ფსიქოთერაპევტი დალი ლაშხიძე.
კარინა ბუცხრიკიძე:

დალი ლაშხიძე:

თავისთავად, ამ ფაქტორებსა და მოცემულობებზე იქნება დამოკიდებული, თუ როგორ შეძლებს მოზარდი მის წინაშე არსებული ახალი გამოცდილების მიღებასთან დაკავშირებული სირთულეების გადალახვას, რა შემოქმედებით მორგებებს ანუ სირთულესთან გამკლავების მექანიზმებს მიმართავს ის ამ ახალი გამოცდილების მიღებისას, რომლისკენაც მიისწრაფვის და რომელიც ძალიან ბევრ შიშსა და საფრთხეს შეიცავს.
მოზარდობის ასაკისთვის ასევე ძალიან მნიშვნელოვანია რომანტიკული ურთიერთობების მოთხოვნილება. შესაბამისად, მათთვის მნიშვნელოვანია, როგორი იქნება პირველი გამოცდილება, რადგან ის სერიოზულ კვალს ტოვებს მათ წარმოდგენებზე საკუთარი თავის, პარტნიორისა და ინტიმური ურთიერთობების შესახებ.
ასეთსავე მძაფრ ინტერესს იწვევს მოზარდებში, თანაბრად ორივე სქესში, სექსის თემა. ხშირად გოგონები, გამომდინარე იქიდან, რომ მათ არ აქვთ არც რომანტიკული და არც სექსუალური ურთიერთობების გამოცდილება (და ეს თავისთავად ბუნებრივი რამ არის), ვერ იცავენ თავს მსგავს ურთიერთობებში იმის შიშით, რომ არ დაკარგონ მათი ინტერესის ობიექტი, ან ადგილი აქვს სექსუალური ძალადობის ფაქტებს, როგორც თანატოლებისგან, ისე ზრდასრულებისგან. შესაბამისად, ყოველივე ამას შეიძლება მოჰყვეს როგორც ფსიქოლოგიური, ისე ფიზიკური ტრავმები ან კიდევ, გაუთვალისწინებელი შედეგები, როგორიც არის არასასურველი ორსულობა, რაც ძალიან ხშირად სრულდება აბორტით. იქიდან გამომდინარე, რომ მოზარდის ფსიქიკას არა აქვს დასრულებული განვითარება, მსგავსი ფაქტები სერიოზულ დაღს ასვამს მათ მომავალ ცხოვრებას, მით უფრო, რომ პირველ გამოცდილებას, თუკი ის არის ნეგატიური, შეიძლება უკვე ზრდასრულ ცხოვრებაში მოჰყვეს სხვადასხვა სირთულე საპირისპირო სქესთან პირადი ურთიერთობებისას.
მნიშვნელოვანია ის სოციალური გარემო, რომელშიც ცხოვრობენ მოზარდები - რამდენად განსჯიან მათ და განიკითხავენ მომხდარის გამო. ეს სოციალური გარემო თავისთავად, კიდევ უფრო ატრავმირებს მათ ფსიქიკას. იმის ნაცვლად, რომ პროფესიონალებისგან შესაბამისი პროფესიული და კვალიფიციური მხარდაჭერა მიიღონ, როგორც ექიმებისგან, ისე ფსიქოთერაპევტებისგან, ისინი ხშირად ხდებიან სოციალური გარემოს ბულინგის მსხვერპლები.
ვფიქრობ, გარკვეული განათლება ესაჭიროებათ მოზარდებს, როგორც გოგონებს, ისე ვაჟებს, იმასთან დაკავშირებით, რომ იცნობდნენ თავიანთი ასაკის სექსუალურ განვითარებასთან დაკავშირებულ ფიზიკურ და ფსიქიკურ გამოვლინებებს. მათ ასევე უნდა ჰქონდეთ შესაძლებლობა ისწავლონ, როგორ დაიცვან თავი და როგორ გაუმკლავდნენ ამ საკითხთან დაკავშირებულ სირთულეებს, რათა არ გახდნენ არაჯანსაღი ურთიერთობების მსხვერპლი. რა თქმა უნდა, არ მაქვს ილუზია, რომ განათლება სრულად აღმოფხვრის ისეთ შემთხვევებს, რომლებიც უკავშირდება მოზარდებში არაჯანსაღი სექსუალური ცხოვრების ფაქტებს ან მათ მიმართ სექსუალურ ძალადობას. ამას მოწმობს როგორც ევროპული, ისე სხვა განვითარებული ქვეყნების გამოცდილებაც, სადაც მიუხედავად მსგავსი განათლებისა სკოლებში, მაინც აქვს ადგილი გარკვეული ტიპის ნეგატიურ და ძალადობრივ შემთხვევებს, მაგრამ ჩვენი მიზანია, შევძლოთ მოვახდინოთ პრევენცია და რაც შეიძლება მეტად დავიცვათ მოზარდები გამოუსწორებელი ტრავმებისგან. თითოეული ადამიანის პოზიციას აქვს დიდი მნიშვნელობა, რადგან ყველანი ვმონაწილეობთ გარკვეული სოციალური განწყობების შექმნაში და იმ ბულინგური გარემოს ჩამოყალიბებაში, რომელსაც გაცილებით მეტი ზიანი მოაქვს, ვიდრე თვით ნეგატიურ გამოცდილებას.
ნინო ჯავახიშვილი