რა მიიღო საჩუქრად მსახიობის შვილმა
მსახიობ მაკა შალიკაშვილს "პირველი ამბების" გახსენება მოეწონა და გაერთო. მიიჩნევს, რომ ის, რაც ჩვენს ცხოვრებაში პირველად ხდება, მნიშვნელოვანია და გვამახსოვრდება... მაკა ახალი წელს რესტორანში შეხვდა: მსახიობ გიორგი მეგრელიშვილთან ერთად, სადღესასწაულო საღამოს წამყვანი გახლდათ.
- მაკა, პირველი საახალწლო სუფრა გაიხსენეთ, რომლისთვისაც კერძები თავად მოამზადეთ.
- ასეთი რამ არ მომხდარა (იცინის). თუმცა, ბავშვობაში ბებია საახალწლო სუფრის სამზადისში ყოველთვის ცდილობდა ჩემს "ჩართვას". როცა პირველად ახალი წლის სადღესასწაულო სუფრის მთავარი "ატრიბუტი" - გოზინაყი მომამზადებინა, უბედნიერესი ვიყავი! მაშინ 7-8 წლის გახლდით. ბებიას გოზინაყის მომზადებაში უბრალოდ, დავეხმარე, მაგრამ რომ მითხრეს, - შენი მომზადებულიაო, გადავირიე - მეგონა, მართლა თავად მოვამზადე. მერე ტრადიციად იქცა, რომ მე და ბებია გოზინაყს ერთად ვაკეთებდით, ხინკალსაც ვახვევდით...
- თქვენს წლევანდელ სადღესასწაულო სუფრაზე ვინ იზრუნა?
- სადღესასწაულო სუფრა არ მქონდა, რადგან შინ არავინ იყო.
- თქვენი გოგონა სად იყო?
- მამიკოსთან, ოჯახში. თინანო, საახალწლო სუფრის მომზადებაში ბებიასა და ბაბუას ეხმარებოდი (შვილს მიმართავს. - ავტ.)? ა, გეზარებოდა? ჰო, ე.ი. დედას ჰგავხარ (იცინის).
- შვილის მიერ თოვლის ბაბუსთვის მიწერილი წერილი პირველად როდის ჩაგივარდათ ხელში?
- წელს. მისწერა, - მობილური ტელეფონი მინდაო. სურვილი თოვლის ბაბუა-მამიკომ აუხდინა. ახლა თინანო ტელეფონის ბატარეას ტენის და ბედნიერია.
- პირველად მეკვლე როდის იყავით?
- არ მახსოვს, ალბათ - ბავშვობაში: სოფელში, ჩემი მეგობრის - სოფო ზაალიშვილის მეკვლე ვიყავი...
- მეკვლესთან დაკავშირებული ცრურწმენის გჯერათ?
- რა თქმა უნდა, რაღაც ენერგეტიკა არსებობს: მჯერა, რომ კარგი ადამიანი მეკვლედაც კარგია და ყოველდღე სანახავადაც.
- თქვენ შესახებ რას ამბობენ, როგორი "ფეხი" აქვსო?
- საზოგადოებაში ინტეგრირებული მეკვლე არ ვარ. ამიტომ ჩემს შესახებ გამოკვეთილი აზრი არ არსებობს... არ მინდა, ვინმეს მეკვლე ვიყო და მერე რაღაც დამაბრალონ.
- პირველი დიეტა...
- "გამოკვეთილი" დიეტა არ დამიცავს, ჩემეული მეთოდები მაქვს: შეიძლება, დიეტა ტვინში ვერ "დააწყო" და მაინც გასუქდე. მივაღწიე იმას, რომ შეიძლება, ხაჭაპური ვჭამო და არ გამასუქოს. კვირაში ერთხელ შიმშილი, ორგანიზმის გაწმენდა გამოხდილი წყლით - ამ მეთოდებისთვის მიმიმართავს. ახლა კვების რაციონიდან ხორცი ამოვიღე და მიხარია - თავს კარგად ვგრძნობ. კიდევ, ღამით არ ვჭამ.
- პირველი ლიტერატურული ნაწარმოები, რომელიც დამოუკიდებლად წაიკითხეთ...
- ნამდვილად არ მახსენდება. ალბათ, სასკოლო პროგრამიდან რომელიმე მოთხრობა იყო... სამაგიეროდ, მახსოვს, ჩემზე წარუშლელი შთაბეჭდილება რომელმა ნაწარმოებმა მოახდინა: "ანა კარენინა" რომ წავიკითხე, ბევრი ვიტირე... "ოსტატი და მარგარიტას" კითხვისას კი ოთახში მარტო ვიყავი და ძალიან შემეშინდა, კითხვა შევწყვიტე. მეგონა, სადღაც ახლოს ეშმაკი ვოლანდი დადიოდა.
- ნაწარმოების ბოლომდე წაკითხვა შეძელით?
- კი, კი... მერე კითხვა განვაგრძე, რა თქმა უნდა. უბრალოდ, ის ძლიერი შთაბეჭდილება ახლაც მახსოვს.
- პირველი სიყვარული...
- ეს სკოლაში იყო. კლასელი მომწონდა და მახსოვს, 3-4 წელი არ ველაპარაკებოდი.
- რატომ?
- მოწონებისგან გავებუტე.
- თქვენი ურთიერთობა როგორ განვითარდა?
- მგონი, მეთერთმეტე კლასამდე არ ველაპარაკებოდი ანუ მანამდე, ვიდრე სხვა არ შემიყვარდა. როგორც კი სხვაზე გადავერთე, მან უკვე "ფუნქცია დაკარგა". საერთოდ, სიყვარულის გადავიწყების საუკეთესო წამალი მეორე სიყვარულის პოვნაა...
- პირველი შეხვედრა თოვლის ბაბუსთან...
- რამდენიმე წლის წინ, მთაწმინდის პარკში, თოვლის ბაბუს ამპლუაში ონისე ონიანს შევხვდი და ძალიან გამიხარდა.
- მანამდე არასოდეს გინახავთ, თუნდაც - საბავშვო ბაღში.
- არა...
- პირველი საახალწლო საჩუქარი, რომელიც ვინმეს მიუძღვენით...
- ბავშვობაში ასეთი ტრადიცია არ მქონდა, რომ ახალ წელს ვინმესთვის რამე მეჩუქებინა. ახლა საყვარელ მეგობრებს ვუძღვნი საჩუქრებს...
- საჩუქრებს იოლად არჩევთ?
- რა თქმა უნდა.
- მაკა, სარეცხი პირველად როდის გარეცხეთ?
- ალბათ, 5-6 წლის რომ ვიყავი, მაშინ. სამოსს თოჯინებს ვურეცხავდი.
- პირველი სიგარეტი...
- იგოეთში მოვწიე. ჩემს ბავშვობაში არსებობდა სიგარეტი, რომელსაც ეწერა: "პირველი კლასის მწეველი", "მეორე კლასის მწეველი"... მაშინ პირველ კლასში ვიყავი და მეგონა, ის სიგარეტი პირველკლასელებისთვის იყო განკუთვნილი. ჰოდა, მოვწიე.
- ეს ამბავი როგორ დასრულდა?
- ნაფაზს ვერ ვარტყამდი და ძალიან "დავბრუალდი".
- მშობლებმა შეიტყვეს?
- შეიტყვეს, რადგან "გავნაგლდი": მამას სიგარეტის შესანახად შინ ერთი ადგილი ჰქონდა შერჩეული. ღერებს ჩუმად ვიღებდი და ვეწეოდი. ეტყობა, მამა ღერებს თვლიდა. ჰოდა, გამომიჭირა.
- დღესაც ეწევით?
- აღარ.
- სიგარეტის მოწევისთვის თავის დანებება არ გაგიჭირდათ?
- არანაირად. 2 წლის წინ დავანებე მოწევას თავი.
- პირველი ინტერვიუ...
- ერთ-ერთ ჟურნალში გამოქვეყნდა. თან, ჩემი ფოტო გარეკანზე იყო. ჟურნალი სარდაფის თეატრში მივიტანე, მსახიობებმა (ზუკა პაპუაშვილი, ბესო ბარათაშვილი...) კი ხელი მომიწერეს და გამამხნევეს, - აბა, შენ იციო!
- ჟურნალისტის ყურადღება რით მიიქციეთ?
- სპექტაკლებით. მაშინ "ეტ სეტერაში" ვთამაშობდი და "სტრანნად" ვიცვამდი...
- პირველი საახალწლო სურვილი, რომელიც აგიხდათ...
- ალბათ, შვილის შეძენა. ბავშვი მინდოდა და ვამბობდი, - ღმერთო, ნეტავ წელს შვილი მეყოლოს-მეთქი.
ეთო ყორღანაშვილი